فصل (۱۸۴): بطلان استدلال رافضی به فضائل امامان دوازده‌گانه بر امامت آنها
رافضی گفته است: (سوّم: فضائلی که شامل هریک از آنها (أئمه دوازده‌گانه) می‌شود موجب امامت‌شان است).
جواب از چند جهت: اوّل: نهایت این فضایل این است که صاحبش اهلیّت امامت را داشته باشد، امّا به محض وجود اهلیّت امام نمی‌شود، همچنانکه اهلیّت مردی برای قضاوت موجب قاضی بودن آن نمی‌گردد.
دوّم: اهلیّت امامت برای کسانی دیگر از اهل قریش نیز ثابت بوده، همچنانکه برای آنها ثابت بوده است، و آنها نیز اهلیّت داشتند که متولی امامت گردند امّا اهلیت موجب اختصاص امامت به آنها نشده، و امام نشده‌اند.
سوّم: دوازدهم آنها نزد جمهور عقلاءِ موجود نیست، پس امامتش ممنوع می‌باشد.
چهارم: عسکری‌ها و امثال‌شان از طبقه آنها بروز دینی و یا علمی نداشته چنانکه علی بن حسین، و ابوجعفر و جعفر بن محمّد داشته‌اند.