فصل (۶۴): در مورد طعن رافضی بر تواضع ابوبکر صدیقس

مولف رافضی می‌گوید: «و ابوبکر گفت: مرا رها کنید که من بهترین شخص شما نیستم در حالی که علی در بین شماست. اگر امامت ابوبکر حق و درست باشد، پس طلب ترک آن معصیت بوده است و اگر امامتش باطل باشد، باعث طعن و سرزنش است».

در جواب مولف باید گفت: این کلام کذب است: نه در کتب حدیثی چیزی از آن وجود دارد و نه سند معلوم و مشخص دارد.

ابوبکر نگفت: «در حالی که علی بین شماست»، بلکه آنچه در حدیث صحیح به ثبت رسیده این است که ابوبکر در روز سقیفه گفت: با یکی از این دو نفر یعنی عمر بن خطاب و ابو عبیده بن جراح بیعت کنید. عمر به او گفت: ولی تو سرور ما، بهترین ما و محبوبترین ما نزد پیغمبر صهستی. عمر گفت: به خدا سوگند! اگر جلو بروم تا گردنم بریده گردد ولی این کار مرا به گناه نزدیک نسازد، این کار برایم دوست داشتنی‌تر از این است که بر قومی امیر گردم که ابوبکر یکی از آن‌هاست [۱۶۲].

به علاوه اگر ابوبکر گفته بود: «در حالی که علی در بین شماست»، او را به جای عمر خلیفه می‌گردانید، زیرا امر ابوبکر اطاعت می‌شد.

مولف می‌گوید: «اگر امامت ابوبکر حق و روا بوده، طلب ترک آن معصیت شمرده می‌شود».

در جواب باید گفت: اگر ثابت شود که ابوبکر این را گفته است، حق و روا بودن آن یا به معنی جواز آن است که ترک امر جایز، اشکالی ندارد. و یا به معنی واجب است و این در صورتی است که صحابه غیر او را خلیفه و امام نساختند و طلب ترک او را نپذیرفتند و چنانچه طلب ترک او را ترتیب اثر می‌دادند و غیر او را بر می‌گزیدند به معنی عدم وجوب آن می‌بود.

انسانی که عقد معامله و یا اجازه‌ای را می‌بندد، عقد برای او حقی ایجاد می‌کند و او می‌تواند طلب فسخ کند، ابوبکرسنیز به خاطر تواضعش، و نیز به خاطر سنگینی وظیفه امامت طلب فسخ کرد. ولی چنانچه شایسته‌تر از او وجود نداشته باشد، تواضعش نیز باعث اسقاط حقش نمی‌گردد.

[۱۶۲] - منابع این خبر قبلاً بیان شد.