فصل (۱۹۰): رد بر طعن رافضی در مورد خلفاء مبنی بر اینکه آنان قبل از اسلام بتپرست بودند
رافضی گفته است: (پنجم: قول خداوند تعالی: ﴿لَا يَنَالُ عَهۡدِي ٱلظَّٰلِمِينَ ١٢٤﴾[البقرة: ۱۲۴]. «پیمان من، به ستمکاران نمىرسد».
اعلام نموده که پیمان امامت به ظالمین نمیرسد. کافر ظالم است؛ چون خداوند میفرماید: ﴿وَٱلۡكَٰفِرُونَ هُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ ٢٥٤﴾[البقرة: ۲۵۴]. «و کافران، خود ستمگرند».
و شکی در آن نیست که آن سه نفر کافر بودند و بت میپرستیدند، تا زمان ظهور پیغمبرص).
جواب از چند جهت اوّل: اینکه گفته شود کفری که به دنبالش ایمان صحیح بیاید هیچ گناهى برای صاحبش باقی نمیگذارد، و بداهت این در اسلام حتّی در دین تمام پیغمبران صضروری میباشد. همچنانکه خداوند تعالی میفرماید: ﴿قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَنتَهُواْ يُغۡفَرۡ لَهُم﴾[الأنفال: ۳۸].
«به آنها که کافر شدند بگو: «چنانچه از مخالفت باز ایستند، (و ایمان آورند) گذشته آنها بخشوده خواهد شد».
و پیغمبر صدر حدیثی صحیح میفرمایند: «اِنَّ الاسلام يجّب ما قبله»و در روایتی: «يهدم ما كان قبله، وإنَّ الهجرة تهدم ما كان قبلها، وإنَّ الحج يهدم ما كان قبله [۲۷۹]» یعنی: به درستی که اسلام ما قبل خود و (کفر) را بر میکند، و در روایتی دیگر میفرمایند: ما قبل خود را نابود میکند و هجرت ما قبل خود را نابود میکند، و حجّ ما قبل خود را نابود میکند).
دوّم: هرکس در زمان اسلام متولد شده بزرگتر نیست از آنکه بعد از کفر مسلمان شده است، بلکه توسط نصوصی مستفیض ثابت شده که بهترین قرن، قرن اوّل است، و اکثریت آنها بعد از کفر نفساً مسلمان شدهاند، در حالیکه آنها بزرگتر (با فضیلتتر) هستند از قرن دوم که در زمان اسلام متولد شدهاند. رافضیها در این زمینه نظری دارند که با کتاب و سنت و اجماع سلف و دلائل عقلی متفاوت است، به همین سبب به چیزی معتقدند که بطلان آن بدیهی است، مانند ادّعایشان بر ایمان آذر، و والدین پیغمبر و اجدادش و عمویش أبی طالب و غیره.
سوّم: اینکه گفته شود: قبل از اینکه خداوند پیغمبر صرا مبعوث گرداند هیچکس از قریش مؤمن نبود: نه مرد و نه بچّه و نه زن و نه سه نفر و نه علی، اگر از مردها صحبت شود آنها بتپرست بودند، بچّهها هم همینطور و همچنین علی و غیره.
چهارم: هرکس بگوید که مسلمان بعد از ایمان آوردن باز کافر است، به اجماع مسلمین خودش کافر است، پس چگونه در مورد کسانی که از دیگران ایمانشان بیشتر بوده گفته میشود: آنها کافر هستند بخاطر کفر گذشتهشان.
[۲۷۹] - نگا: المسند(۴/۱۹۹-۲۰۴-۲۰۵).