فصل (۱۹۹): رد بر ادعای رافضی در مورد اجتماع مسلمانان بر قتل عثمانس

رافضی گفته است: (چهاردهم: عثمان کارهایى را انجام داده است که انجام آن‌ها جایز نبوده، حتّی مسلمانان عموماً او را انکار نموده‌اند، اجتماع مسلمانان بر قتلش، و قتل دو همتایش بیشتر از اجتماع بر امامتشان بوده.

جواب از چند جهت: اوّل: این از آشکارترین دروغ‌هاست، چون مردم عموماً در مدینه و در تمامی مناطق دیگر با عثمان بیعت نمودند و در امامت ایشان حتّی دو نفر اختلاف نداشته‌اند، و یک نفر از آن رویگردان نبوده؛ به همین خاطر امام احمد فرموده است: امامت عثمان مؤکدتر از امامت غیر او بود، بخاطر اتفاق مسلمین بر امامتش، امّا کسانی که او را کشتند تعداد کمی بودند، ابن الزبیر در حالیکه قاتلین عثمان را معیوب می‌کرد گفت: از پشت خانه‌ها مثل دزد بر او وارد شدند، خداوند آن‌ها را به بدترین نحو کشت، و عده‌ای زیر ستارگان خودشان را نجات دادند) یعنی: شبانگاه فرار کردند.

دوّم: این‌که گفته شود: آن‌هایی که علی را انکار کردند و او را کشتند خیلی بیشتر از کسانی بودند که عثمان را انکار کرده و کشتند، چندین برابر کسانی که عثمان را کشتند با علی جنگیدند، و تعداد زیادی از لشکر خودش بر او شورش نموده و او را تکفیر کردند و گفتند: تو از دین برگشته‌ای، به اطاعت تو باز نمی‌آییم تا به اسلام برنگردی.

سوّم: این‌که گفته شود: متواتراً معلوم است که عموم مسلمین بر بیعت با عثمان اتفاق داشتند، حتّی یک فرد هم از بیعت با ایشان سرپیچی نکرد، با این‌که سعد بن عباده با ابوبکر بیعت ننمود تا ابوبکر فوت کرد، و با عمر نیز بیعت ننمود تا خودش در زمان عمر فوت کرد، عدم بیعت سعد با ابوبکر دلیل بر اعتراض از شخصیت ابوبکر نبود؟ چون او باور داشت که ابوبکر بزرگترین مرد از مهاجرین است و این موضوع نزد همه معلوم است، امّا او می‌خواست که از انصار هم امیری انتخاب شود.

مطابق نصوصی متواتر از رسول اللّه صکه فرموده: «الأئمة من قريش [۲۸۲]». امامت از آن قریش است، نظر سعد بن عباده خطا بوده، چون مخالف نصوص معلومی بود، چون نظرش مخالف نصوص قطعی است به اجماع مسلمین به آن استدلال نخواهد شد. ولی بیعت عثمان یک نفر از آن تخلّف ننموده است، با این‌که مسلمانان زیاد و در مناطق مختلف منتشر شده بودند، امّا علی از ابتدای خلافتش حدود یک دوّم از مسلمانان سابقین اوّلین از مهاجرین و انصار و غیر آن‌ها، از کسانی که بی‌طرف نشستند نه با او و نه با طرف او نجنگیدند، مثل: اسامه بن زید و عبد اللّه بن عمر و محمّد بن سلمه، و بعضی از آن‌ها با او جنگیدند. سپس تعداد زیادی از آن‌ها که با علی بیعت کرده بودند پشیمان شدند، و او را مهدور الدم و تکفیر نمودند، و تعدادی از آن‌ها پیش معاویه رفتند مانند عقیل برادر علی، و امثال او.

پیوسته طرفداران عثمان علی را طعنه می‌زدند و به دلیل عدم مبایعت عموم مردم با او، او را خلیفه‌ی راشده نمی‌شناختند، دلیل آن‌ها از دلیل رافضه قویتر نبود، پس اگر دلیل آن‌ها قطعی است و علی مظلومانه کشته شده، عثمان در این زمینه اولویت دارد.

[۲۸۲] - نگا: بخاری (۹/۵۲) و مسلم (۳/۱۴۵۲- ۱۴۵۴).