فصل (۱۷۹): بیان دروغ رافضی در مورد ترس مردم کوفه از غرق شدن

رافضی گفته است: (دهم: آنچه را که اهل سیره روایت کرده‌اند: در کوفه آب بالا آمد و مردم از غرق شدن ترسیدند، نگرانی خود را به پیشگاه امیرالمؤمنین علی بن أبی طالب بردند، ایشان نیز بر قاطر رسول اللّه صسوار شدند و همراه با مردم از شهر خارج شدند تا به رود فرات رسیدند، در آنجا از قاطر پیاده شده و نماز خوانده و دعا نمود سپس با چوبی که در دست داشت سطح آب را زد، آب پایین رفت، ماهیهای بسیاری بر ایشان سلام گفتند، امّا مارماهی چیزی نگفت در این مورد از ایشان سؤال شد، گفت: خداوند ماهیهایی را که پاک نموده ناطق گردانیده و آن‌هایی را که نجس نموده و دور انداخته صامت و بی‌صدا نموده است).

جواب از چند جهت: اوّل: بدین صورت درخواست و گفته شود: سندی که دلالت بر صحّت و ثبوت این حکایت می‌نماید کجاست؟ وإلاَّ هر کسی می‌تواند داستان‌هایی را که شنیده بازگو نماید، امّا بدون سند فایده‌ای ندارد.

دوّم: قاطر پیغمبر صنزد ایشان نبود.

سوّم: هیچکدام از کتاب‌های معتمد این داستان را نقل نکرده‌اند، اگر همچنین داستانی صحیح می‌بود چه بسا مقتضیات زیادی موجب نقل آن می‌شد، و این قصّه گو هیچگونه سندی برایش ذکر ننموده، پس چگونه داستان به محض روایت بدون سند مورد قبول واقع گردد؟! چهارم: همه ماهی‌ها مباح هستند، همچنانکه از پیغمبر صثابت شده است که در مورد دریا فرموده‌اند: «هو الطهور ماؤه الحِلّ ميتتهُ» آبش پاک و مرده‌اش حلال است. و همچنین خداوند متعال می‌فرماید: ﴿أُحِلَّ لَكُمۡ صَيۡدُ ٱلۡبَحۡرِ وَطَعَامُهُۥ مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِلسَّيَّارَةِ﴾[المائدة: ۹۶].

«صید دریا و طعام آن براى شما و کاروانیان حلال است».

بی‌شک گذشتگان اُمّت و ائمه‌ی آن‌ها بر حلال بودن تمامی ماهی‌ها اجماع داشته‌اند، و علی با سایر صحابه تمامی انواع آن را حلال دانسته‌اند، پس چگونه می‌گوید: خداوند آن‌ها را نجس نموده؟! امّا رافضی‌ها نادانند، به همچنین حکایات دروغینی آنچه را خداوند حلال نموده حرام می‌کنند.