فصل (۱۲۰): بطلان ادعای رافضی در مورد دلالت آیۀ ﴿وَسَۡٔلۡ مَنۡ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رُّسُلِنَآ﴾بر امامت علیس
رافضی می‌گوید: برهان نوزدهم: ﴿وَسَۡٔلۡ مَنۡ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رُّسُلِنَآ﴾[الزخرف: ۴۵]. «از رسولانى که پیش از تو فرستادیم بپرس».
ابن عبدالبر و ابو نعیم هردو روایت کرده‌اند که: خداوند متعال در شب معراج پیامبر صو سایر انبیای الهی را دور هم گرد آورد. و فرمود: ای محمد از آنان بپرس بر چه چیزی مبعوث شدید؟ گفتند: بر شهادت لا اله الا الله و اقرار به نبوت تو و ولایت علی بن ابی طالب مبعوث شدیم. و این نص صریحی در اثبات امامت علی است.
پاسخ به چند صورت است: یکی: درباره چنین دروغ زشتی و دروغ‌های زشتی از این قبیل پیش از هر چیز خواهان سند و صحت آن هستیم. و ما کوچکترین شکی نداریم که این قول و موارد نظیر آن از زشت‌ترین و بی‌شرمانه‌ترین دروغ‌هاست. ولی ما از باب رعایت آداب مناظره مطالبه‌ی سند می‌کنیم چون چنین اقوالی اگر کذب بودنشان هم معلوم نباشد تا زمانی که صحتشان به اثبات کامل نرسیده جایز نیست حجت و دلیل قرار بگیرند. چرا که استدلال به چیزی که صحت و درستی‌اش معلوم و روشن نیست به اتفاق ممنوع است، چون مثل قول بدون علم است، و از نظر کتاب و سنت و اجماع هر سه، حرام می‌باشد.
دوم: چنین حدیثی را همه اهل علم حدیث به اتفاق، حدیثی دروغین و جعلی می‌شمارند.
سوم: هرکس بهره‌ای از علم و دین داشته باشد می‌داند که این حدیث یک دروغ بی‌اساس است و فقط افراد پست و دروغ پردازان بی‌شرم ممکن است چنین چیزی را بسازند، و الا چطور از پیامبران و فرستادگان الهی (‡) درباره چیزی سوال می‌شود که جزء اصل ایمان نیست؟!
در حالی که مسلمانان بر این اجماع دارند که هر فردی که به پیامبر صایمان آورده و از وی اطاعت و دنباله‌روی کند و آنگاه در همان زمان حیات پیامبر صوفات کند بدون این‌که از وجود و خلقت ابوبکر و عمر و عثمان و علی کوچکترین اطلاعی داشته باشد چنین فردی زیان ندیده است، و این بی‌اطلاعی او مانع ورود او به بهشت نخواهد شد. با وجود چنین چیزی در امت خود پیامبر صچطور گفته می‌شود: انبیا باید به یک فرد خاص از صحابه ایمان داشته باشد؟!