فصل (۱۳۵): بطلان ادعای رافضی در مورد دلالت آیۀ ﴿فَجَعَلَهُۥ نَسَبٗا وَصِهۡرٗا﴾بر امامت علیس
رافضی می‌گوید: برهان سی و چهارم: فرموده حق تعالی است: ﴿وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ مِنَ ٱلۡمَآءِ بَشَرٗا فَجَعَلَهُۥ نَسَبٗا وَصِهۡرٗا﴾[الفرقان: ۵۴].
«او کسى است که از آب، انسانى را آفرید؛ سپس او را نسب و سبب قرار داد».
در تفسیر ثعلبی از ابن سیرین روایت است که گفت: آیه در شأن پیامبر صو علی بن ابی طالب است که ایشان فاطمه را به عقد علی در آوردند و اوست کسی که از آب بشری آفرید و او را دارای خویشاوندی نسبی و دامادی قرار داد و این برای کسی جز علی ثابت نشده است پس او بهتر است و او امام بر حق است.
پاسخ این حرف‌ها بر چند وجه است:
اولا: درستی این نقل قول باید به اثبات برسد.
ثانیاً: این روایت بدون شک دروغی است که به ابن سیرین بسته شده است.
ثالثاً: صرف سخن ابن سیرین که با آن مخالفت هم شده باشد محبت نیست.
چهارم: این آیه در سوره فرقان است که سوره‌ای مکی است. آیه مذکور هم به اتفاق همه اهل تفسیر از آیات مکی است که پیش از ازدواج علی با فاطمه نازل شده، پس چطور ممکن است که منظور آن علی و فاطمه باشد؟!
پنجم: آیه به طور مطلق هر نسب و دامادی را شامل می‌شود و اختصاص به شخص خاصی ندارد.
ششم: اگر فرض شود که مراد آیه دامادی علی هم باشد، باید گفت صرف داماد بودن به اتفاق اهل سنت و تشیّع دلالت بر افضلیت او بر دیگران نمی‌کند، چون دامادی برای هریک از چهار خلیفه وجود دارد، با وجود این‌که برخی از آنان بهتر از برخی دیگرند، لذا اگر دامادی باعث برتری شود مورد تناقض خواهد شد.