۲٩- باب: أَحَبُّ الدِّينِ إِلَى اللهِ أَدْوَمُهُ
باب [۲٩]: بهترین عبادت آن است که دوامدار باشد
۴٠- عَنْ عَائِشَةَ ل، أَنَّ النَّبِيَّ جدَخَلَ عَلَيْهَا وَعِنْدَهَا امْرَأَةٌ، قَالَ: «مَنْ هَذِهِ؟» قَالَتْ: فُلاَنَةُ، تَذْكُرُ مِنْ صَلاَتِهَا، قَالَ: «مَهْ، عَلَيْكُمْ بِمَا تُطِيقُونَ، فَوَاللَّهِ لاَ يَمَلُّ اللَّهُ حَتَّى تَمَلُّوا» وَكَانَ أَحَبَّ الدِّينِ إِلَيْهِ مَادَاوَمَ عَلَيْهِ صَاحِبُهُ [رواه البخاری: ۴۳].
۴٠- از عائشهلروایت است که: در حالی که زنی نزدش نشسته بود، پیامبر خدا جآمدند.
پرسیدند: این زن کیست؟
گفت: این فلان زن است، [و شروع کرد] به توصیف کردن از نماز خواندنش [که بسیار نماز می‌خواند].
پیامبر خدا جفرمودند: «ساکت باش! [عباداتی را] انجام دهید، که توان انجام دادن آن را داشته باشید، به خداوند قسم است تا وقتی که شما [از عبادت] ملول و خسته نشوید، خداوند [از ثواب دادن] ملول و خسته نمی‌شود».
و [عایشهلمی‌گوید]: بهترین عبادت در نزد پیامبر خدا جعبادتی بود که عبادت کننده بر آن مداومت کند [۱۱۵].
[۱۱۵] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) نسبت دادن ملالت به خداوند، از روی مشاکله است نه از روی حقیقت آن، زیرا خداوند متعال از ملالت و خسته شدن که از عوارض است، مبرا می‌باشد، و نظائر آن در قرآن کریم و سنت نبوی زیاد است، و از آن جمله است این قول خداوند که می‌فرماید: ﴿وَمَكَرُواْ وَمَكَرَ ٱللَّهُۖ وَٱللَّهُ خَيۡرُ ٱلۡمَٰكِرِينَ ٥٤﴾و این قول خداوند متعال که: ﴿يُخَٰدِعُونَ ٱللَّهَ وَهُوَ خَٰدِعُهُمۡ﴾، که خداوند متعال نه با کسی مکری می‌کند و نه با کسی خدعه و فریبی انجام می‌دهد، و امثال این‌ها. ۲) نبی کریم جبه امت خود، نهایت شفیق و مهربان بودند، از این‌رو آن‌ها را به کارهای رهنمائی می‌کردند که متضمن مصلحت دارین‌شان باشد، و سبب مشقت برای آن‌ها نگردد. ۳) عبادتی که اندک ولی دوامدار باشد، بهتر از عبادت بسیار است که مدت زمانی بوده و بعد از آن ترک شود. ۴) نماز خواندن تمام شب – طوری که جمهور علماء می‌گویند – مکروه است. ۵) قسم خوردن بدون آنکه کسی انسان را قسم بدهد، اگر به قصد مهم نشان دادن کدام کاری، و یا متنفر ساختن از کدام کاری و امثال این‌ها باشد جواز دارد.