۳۳- باب: صَبِّ النَّبِيِّ جوَضُوءَهُ عَلَى المُغْمَى عَلَيْهِ
باب [۳۳]: ریختن پیامبر خدا جآب وضوی خود را بر بالای شخصی که بی‌هوش شده بود
۱۴٧- عَنْ جَابِر سقَالَ: جَاءَ رَسُولُ اللَّهِ جيَعُودُنِي، وَأَنَا مَرِيضٌ لاَ أَعْقِلُ، فَتَوَضَّأَ وَصَبَّ عَلَيَّ مِنْ وَضُوئِهِ، فَعَقَلْتُ، فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ لِمَنِ المِيرَاثُ؟ إِنَّمَا يَرِثُنِي كَلاَلَةٌ، فَنَزَلَتْ آيَةُ الفَرَائِضِ [رواه البخاری: ۱٩۴].
۱۴٧- از جابرس [۲۶۸]روایت است که گفت: پیامبر خدا جبه عیادتم آمدند، و من آن‌چنان مریض بودم که بی‌هوش گردیده بودم، [آن حضرت ج]وضوء ساختند و از آب وضوی خود بربالایم ریختند، و من به هوش آمدم.
گفتم: یا رسول الله! میراث من از کیست؟ چون من کلاله‌ام، [یعنی: پدر و یا فرزند میراث بری ندارم]، و آیۀ میراث نازل گردید [۲۶٩].
[۲۶۸] وی جابر بن عبدالله بن عمرو انصاری است، در هژده با پیامبر خدا جاشتراک نموده است، و در جنگ صفین در صف علیسبود، در آخر عمرش کور شد، احادیث بسیاری را روایت کرده است، و در سال هفتاد و چهار هجری به سن نود و چهار سالگی وفات نمود، أسد الغابه (۱/۲۵۶-۲۵۸). [۲۶٩] از احکام و مسائل متعلق به حدیث آنکه: ۱) کلاله کسی است که در وقت مرگ نه پدری دارد و نه فرزندی. ۲) مراد از آیۀ میراثی که نازل گردید، این قول خداوند متعال است که می‌فرماید: ﴿يَسۡتَفۡتُونَكَ قُلِ ٱللَّهُ يُفۡتِيكُمۡ فِي ٱلۡكَلَٰلَةِ...﴾. ۳) آبی که به آن وضوء ساخته می‌شود، پاک است، ورنه پیامبر خدا جآن را بالای جابرسنمی‌ریختند. ۴) عیادت کردن بزرگان از بیچارگان و زیردستان فضیلت دارد.