۱۴- باب: شُهُودِ الحَائِضِ العِيدَيْنِ
باب [۱۴]: حاضر شدن زن‌های حائض به نماز عید
۲۱۸- عَنْ أُمّ عَطِيَّةَ لقَالَتْ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ جيَقُولُ: «تَخْرُجُ العَوَاتِقُ وَذَوَاتُ الخُدُورِ، أَوِ العَوَاتِقُ ذَوَاتُ الخُدُورِ، وَالحُيَّضُ، وَلْيَشْهَدْنَ الخَيْرَ، وَدَعْوَةَ المُؤْمِنِينَ، وَيَعْتَزِلُ الحُيَّضُ المُصَلَّى»، قيل لَهَا: الحُيَّضُ؟ فَقَالَتْ: أَلَيْسَ يَشْهَدْنَ عَرَفَةَ، وَكَذَا وَكَذَا [رواه البخاری: ۳۲۴].
۲۱۸- از أم عطیهلروایت است که گفت: از پیامبر خدا جشنیدم که فرمودند: «دخترهای نوجوان، و دخترهای پرده نشین، [و یا فرمودند که]: دخترهای جوان پرده نشین، و زن‌های حائض، بیرون شوند، و به کارهای نیک و دعای مسلمانان، اشتراک نمایند، ولی زن‌های حائض از آمدن به (عیدگاه) خودداری نمایند».
از [أم عطیه] پرسیدند: آیا زن‌های حائض [هم حاضر شوند]؟
گفت: مگر زن‌های حائض به (عرفات) و فلان جا و فلان جا حاضر نمی‌شوند [۳۴۸]؟
[۳۴۸] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) زن‌ها می‌توانند در مواطن خیر و مجالس علم حاضر شوند. ۲) اگر زن‌های که به عادت ماهانگی گرفتار اند به نماز عید می‌روند، باید از داخل شدن به عیدگاه و مسجد خودداری نمایند. ۳) زن‌ها ولو آنکه به عادت ماهانگی گرفتار باشند، می‌توانند به طرف عیدگاه بروند، ولی نباید در این حالت به عیدگاه داخل شوند. ۴) بعضی از علماء از این حدیث نبوی شریف و جوب نماز عیدین را استنباط نموده‌اند. ۵) زن در حال گرفتاری به عادت ماهانگی می‌تواند به عرفات برود.