فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد اول

٧۱- باب: الصَّلاَةِ خَلْفَ النَّائِمِ
باب [۱٠]: نمازخواندن به پشت سر شخص خوابیده

۳۲۲- عَنْ عَائِشَةَ لقَالَتْ: «كَانَ النَّبِيُّ جيُصَلِّي وَأَنَا رَاقِدَةٌ مُعْتَرِضَةٌ عَلَى فِرَاشِهِ، فَإِذَا أَرَادَ أَنْ يُوتِرَ أَيْقَظَنِي فَأَوْتَرْتُ» [رواه البخاری: ۵۱۲].

۳۲۲- از عائشهلروایت است که گفت:

پیامبر خدا جنماز می‌خواندند و من بر روی بسترشان به عرض خوابیده بودم، و هنگامی که می‌خواستند وتر بخوانند، مرا بیدار می‌کردند، و من [با ایشان] وتر می‌خواندم [۴٩۳].

[۴٩۳] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) نماز خواندن به طرف کسی که خواب است، جواز دارد، ولی بعضی از علماء می‌گویند که: نماز خواندن در چنین مکروه است، زیرا شاید از شخص خواب حرکتی و یا عملی سربزند که سبب تشویش شخص نمازگذار گردد، ولی ظاهر می‌دهد، مگر آنکه بگوئیم که این امر خاص برای شخص خواب را جواز می‌دهد، مگر آنکه بگوئیم که این امر خاص برای پیامبر خدا جاست، زیرا آن حضرت جوقتی که به نماز می‌ایستادند، حالت خاصی داشتند که به هیچ چیز دیگری ملتفت نمی‌شدند، ولی دلیل نقلی خاصی در این مسئله وجود ندارد، بناءبراین جانب عمومیت آن ترجیح دارد، والله تعالی أعلم.