فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد اول

۱۶- باب: المَرْأَةِ تَحِيضُ بَعْدَ الإِفَاضَةِ
باب [۱۶]: حکم زنی که بعد از بازگشت از طواف افاضه، حیض می‌شود

۲۲٠- عَنْ عَائِشَةَ لزَوْجِ النَّبِيِّ ج، أَنَّهَا قَالَتْ لِرَسُولِ اللَّهِ ج: يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّ صَفِيَّةَ بِنْتَ حُيَيٍّ قَدْ حَاضَتْ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «لَعَلَّهَا تَحْبِسُنَا أَلَمْ تَكُنْ طَافَتْ مَعَكُنَّ»، فَقَالُوا: بَلَى، قَالَ: «فَاخْرُجِي» [رواه البخاری: ۳۲۸].

۲۲٠- از عائشهلهمسر پیامبر خدا جروایت است که وی به پیامبر خدا جگفت: یا رسول الله! (صفیه بنت حیی) به عادت ماهانگی گرفتار شده است.

پیامبر خدا جفرمودند: «شاید او مانع رفتن ما شود، آیا او با شما طواف نکرده است»؟

گفتند: طواف کرده است.

فرمودند: پس [برایش بگو که از مکه] خارج شو [۳۵٠].

[۳۵٠] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) صفیه بنت حیی یکی از امثات مؤمنین و ازواج مطهرات است، و وی از نسل هارون بن عمران برادر موسی علیهما السلام می‌باشد، از پیامبر خدا جتنها ده حدیث روایت کرده است، و امام بخاری از وی تنها یک حدیث روایت کرده است. ۲) اگر زن طواف حج را انجام داد، و بعد از آن به عادت ماهانگی دچار گردید، و قبل از انجام دادن طواف و داع، اراده داشت که از مکه خارج شود، طواف و داع از وی ساقط می‌شود، و بر وی دم و یا فدیۀ لازم نمی‌گردد، و این همان چیزی بود که برای صفیهلواقع گردیده بود. ۳) طواف حج به هیچ طریقی از زن حائض ساقط نمی‌گردد، لذا به هر صورتی که شده است، باید انتظار بکشد که از عادت ماهانگی‌اش پاک شود، و بعد از آن طواف حجش را انجام بدهد. ۴) اگر زن پیش از انجام دادن طواف حج از مکۀ مکرمه خارج گردیده و به وطنش رفت، تا وقتی که بر نگشته و طواف حج را انجام نداده است، در موضوع جماع کردن با شوهرش مُحرم باقی می‌ماند، یعنی: جماع کردن شوهرش با وی تا وقتی که طواف حج را انجام نداده است، روا نیست. ۵) اگر زن در حالت عادت ماهانگی طواف حج را انجام داد، بر وی یک شتر لازم می‌گردد.