فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد اول

۴- باب: إِذَا صَلَّى فِي الثَّوْبِ الوَاحِدِ فَلْيَجْعَلْ عَلَى عَاتِقَيْهِ
باب [۴]: اگر کسی در یک جامه نماز می‌خواند، آن را بر شانه‌هایش بیندازد

۲۳۴- وعَنْه سقَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «لاَ يُصَلِّي أَحَدُكُمْ فِي الثَّوْبِ الوَاحِدِ لَيْسَ عَلَى عَاتِقَيْهِ شَيْءٌ» [رواه البخاری: ۳۵٩].

۲۳۴- و از ابوهریرهسروایت است که گفت: پیامبر خدا جفرمودند: «نباید کسی از شما در یک جامه که بر شانه‌هایش از آن چیزی نباشد، نماز بخواند».

۲۳۵- وعَنْه سقَالَ: أَشْهَدُ أَنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ جيَقُولُ: «مَنْ صَلَّى فِي ثَوْبٍ وَاحِدٍ فَلْيُخَالِفْ بَيْنَ طَرَفَيْهِ» [رواه البخاری: ۳۶٠].

۲۳۵- و از ابوهریرهسروایت است که گفت: به طور یقین از پیامبر خدا جشنیدم که فرمودند: «کسی که در یک جامه نماز می‌خواند، دو طرف آن را به دو جانب مخالف بیندازد» [۳۸۶].

[۳۸۶] یعنی: طرف راست جامه را بر شانۀ چپ، و طرف چپ جامه را بر شانۀ راست خود بیندازد، و از این حدیث و از حدیث پیش از آن اینطور دانسته می‌شود که: اگر شخصی تنها یک جامه داشت، و می‌خواست که با آن نماز بخواند، اینطور نکند که به آن یک جامه تنها لنگ ببندد، بلکه باید یک طرف آن را به شانه‌های خود نیز بیندازد، تا قسمت بالائی بدنش نیز تا اندازه پوشانده شود، و البته این در صورتی است که جامه نسبتا کلان بوده و در آن چنین امکانی وجود داشته باشد، و اگر جامه خورد بود به طوری که اگر از آن چیزی را به شانه‌هایش می‌انداخت، عورتش نمایان می‌شد، جامه را لنگ بزند، و از انداختن بر بالای شانه‌های خود خودداری نماید، و حدیث آتی این امر را به طور واضح بیان می‌دارد.