۱- باب: لاَ تُقْبَلُ صَلاَةٌ بِغَيْرِ طُهُورٍ
باب [۱]: هیچ نمازی بدون وضوء قبول نمی‌شود
۱۱٠- عَنْ أَبي هُرَيْرَةَ سقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «لاَ تُقْبَلُ صَلاَةُ مَنْ أَحْدَثَ حَتَّى يَتَوَضَّأَ» قَالَ رَجُلٌ مِنْ حَضْرَمَوْتَ: مَا الحَدَثُ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟، قَالَ: فُسَاءٌ أَوْ ضُرَاطٌ [رواه البخاری: ۱۳۵].
۱۱٠- از ابوهریرهسروایت است که گفت: پیامبر خدا جفرمودند: «نماز کسی که بی‌وضوء شود، تا مجددا وضوء نسازد، قبول نمی‌شود».
شخصی از مردم حضرموت گفت: یا ابا هریره! بی‌وضوئی چه‌گونه است؟
ابوهریرهس[در جوابش] گفت: چوسیدن یا گوزیدن [۲۲۶].
[۲۲۶] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) اگر از کسی در داخل نماز و یا در خارج نماز بادی خارج می‌شود، تا وقتی که مجددا وضوء نسازد، نمازش روا نیست. ۲) بیرون شدن باد سبب نقض وضوء می‌شود، خواه به طور اختیاری خارج شود، و خواه به طور اضطراری، زیرا حدیث نبوی شریف به طور مطلق آمده است. ۳) همانطوری که خارج شدن باد سبب بی‌وضوئی می‌شود، خارج شدن هر چیزی دیگری از سبیلین به طریق اولی سبب بی‌وضوئی می‌شود. ۴) طهارت در هر نمازی شرط است، و نماز جنازه و نماز عیدین و نماز کسوف و خسوف وغیره از این حکم مسثنی نمی‌باشد.