فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد اول

۴۸- باب: البَوْلِ عِنْدَ صَاحِبِهِ وَالتَّسَتُّرِ بِالحَائِطِ
باب [۴۸]: بول نمودن در نزد رفیق خود و حجاب کردن به دیوار

۱۶٩- وَفي رواية عَنْهُ: فَانْتَبَذْتُ مِنْهُ، فَأَشَارَ إِلَيَّ فَجِئْتُهُ، فَقُمْتُ عِنْدَ عَقِبِهِ حَتَّى فَرَغَ [رواه البخاری: ۲۲۵].

۱۶٩- و در روایت دیگری از وی روایت است که گفت: بعد از آن از ایشان دور شدم. و ایشان به سوی من اشاره نمودند، و من آمدم و عقب سر ایشان قرار گرفتم تا آنکه فارغ شدند [۲٩۳].

[۲٩۳] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) ثابت است که پیامبر خدا جدر وقت بول کردن از مردم دور می‌شدند، و در پشت دیواری و یا جای می‌نشستند، که از انظار پنهان باشند، و اینکه در اینجا از حذیفهسخواستند که به ایشان نزدیک شود، سببش این بود که: حذیفهسوظیفۀ حراست از پیامبر خدا جبر عهده داشت، از این جهت در همه وقت و در همه جا باید ایشان همراه می‌بود، و با این‌هم حذیفهسگرچه نزدیک پیامبر خدا جآمده بود، ولی به طرف دیگر دیوار ایستاده بود. ۲) علماء گفته‌اند: اگر کسی ایستاده بول می‌کرد، باکی نیست که شخص دیگری در نزدیکش وجود داشته باشد، ولی اگر نشسته بول می‌کرد، و یا قضای حاجت می‌کرد، نباید شخص دیگری در نزدیکش ایستاده باشد، تا مبادا از وی چیزی بشنود که نباید بشنود.