۱۲- باب: عَرَقِ الجُنُبِ وَأَنَّ المُؤمِنَ لاَ يَنْجُس
باب [۱۲]: حکم عرق شخص جنب و اینکه مؤمن نجس نمی‌شود
۲٠٠- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ سأَنَّ النَّبِيَّ جلَقِيَهُ فِي بَعْضِ طَرِيقِ المَدِينَةِ وَهُوَ جُنُبٌ، قال: فَانْخَنَسْتُ مِنْهُ، فَذَهَبْتُ فَاغْتَسَلَت ثُمَّ جَئت، فَقَالَ: «أَيْنَ كُنْتَ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟» قَالَ: كُنْتُ جُنُبًا، فَكَرِهْتُ أَنْ أُجَالِسَكَ وَأَنَا عَلَى غَيْرِ طَهَارَةٍ، فَقَالَ: «سُبْحَانَ اللَّهِ، إِنَّ المُؤْمِنَ لاَ يَنْجُسُ» [رواه البخاری: ۲۸۳].
۲٠٠- از ابوهریرهسروایت است که پیامبر خدا جاو را در یکی از راه‌های مدینه – در حالی که جنب بود- ملاقات نمودند، [ابوهریرهس]گفت: خود را از نظر پیامبر خداجپنهان کردم، و رفتم و غسل کردم، و پس آمدم.
فرمودند: «ابوهریره! کجا بودی»؟
[ابوهریره] گفت: جنب بودم، و نپسندیدم که بدون طهارت با شما بنشینم.
فرمودند: «سبحان الله! مؤمن هرگز نجس نمی‌شود» [۳۳٠].
[۳۳٠] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) مسلمان به سبب نجاست نجس نمی‌شود، بنابراین، پس خورد او، عرق او، لعاب او، و اشک چشم او چه مرده باشد، و چه زنده پاک است، و امام عینی/می‌گوید که: در این احکام فرقی بین کافر و مسلمان نیست، یعنی: آنچه که از مسلمان پاک است، از کافر نیز پاک است، ولی اگر مفهوم مخالف را حجت بدانیم، در این احکام کافر از مسلمان فرق می‌کند، زیرا نبی کریم جفرموده‌اند که: «مؤمن هرگز نجس نمی‌شود» که مفهوم مخالفش آن است که غیر مؤمن نجس می‌شود، و البته احناف مفهوم مخالف را حجت نمی‌دانند، والله تعالی أعلم. ۲) باید برای اهل فضیلت احترام نمود، و به بهترین هیئتی با آن‌ها مجالست نمود. ۳) تاخیر کردن غسل جنابت جواز دارد، ولی در وقت خوف قضاء شدن نماز، غسل کردن از جنابت واجب است.