۲٠- باب: الصَّلاَةُ فِي الخِفَافِ
باب [۲٠]: نماز خواندن با موزه
۲۵۵- عَنْ جَرِيرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ س: «أنه بَالَ، ثُمَّ تَوَضَّأَ وَمَسَحَ عَلَى خُفَّيْهِ، ثُمَّ قَامَ فَصَلَّى» فَسُئِلَ، فَقَالَ: «رَأَيْتُ النَّبِيَّ جصَنَعَ مِثْلَ هَذَا» «فَكَانَ يُعْجِبُهُمْ لِأَنَّ جَرِيرًا كَانَ مِنْ آخِرِ مَنْ أَسْلَمَ» [رواه البخاری: ۳۸٧].
۲۵۵- از جریر بن عبداللهسروایت است که وی بول نمود، بعد از آن وضوء ساخت، و بر موزه‌های خود مسح کرد، بعد از آن برخاست و نماز خواند.
و چون از وی پرسان شد، گفت: پیامبر خدا جرا دیدم که چنین کردند.
و صحابه از این کار خوش شدند، زیرا جریر از آخرین کسانی بود که مسلمان شده بودند [۴۱۱].
[۴۱۱] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) بول کردن در جای که مردم او را ببینند جواز دارد، گرچه بهتر آن است که در وقت بول کردن خود را از چشم مردم پنهان کند. ۲) مسح کردن بر بالای موزه جواز دارد. ۳) سبب خوشی صحابهشاز سخن جریرساین بود که از جواز مسح کردن بر موزه مطمئن شدند، زیرا بعضی از آن‌ها فکر می‌کردند که آیۀ وضوء در سوره (المائده) مسح بر موزه را نسخ کرده است، و چون مسلمان شدن جریرسبعد از نزول سورۀ (المائده) بود، این اشتباه از بین رفت.