۵۵- باب: البُصاقِ وَالمُخَاطِ وَنَحْوِهِ فِي الثَّوْبِ
باب [۵۵]: حکم آب دهان و آب بینی بر روی لباس
۱٧٩- عَنْ أَنَسِ سقَالَ: «بَزَقَ النَّبِيُّ جفِي ثَوْبِهِ» [رواه البخاری: ۲۴۱].
۱٧٩- از انسسروایت است که گفت: [یکباری] پیامبر خدا جآب دهان خود را بر روی لباس خود انداختند [۳٠۴].
[۳٠۴] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) در روایات دیگری آمده است، که این عمل پیامبر خدا جدر وقت نماز خواندن بود، و در این حالت اگر آب دهان خود را به این طرف و آن طرف می‌انداختند، سبب آن می‌شد که روی‌شان از قبله منحرف گردد، و اگر به پیش روی خود تف می‌کردند، بازهم کار شایستۀ نبود، لذا آب دهان خود را با لباس خود پاک کردند. ۲) آب دهان پاک است، جامه را نجس نمی‌کند، و اگر در آب می‌افتد، سبب نجاست آن نمی‌شود.