۲۵- باب: المَاءِ الَّذِي يُغْسَلُ بِهِ شَعَرُ الإِنْسَانِ
باب [۲۵]: حکم آبی که موی انسان به آن شسته شود
۱۳۵- وعَنْه س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج«لَمَّا حَلَقَ رَأْسَهُ كَانَ أَبُو طَلْحَةَ أَوَّلَ مَنْ أَخَذَ مِنْ شَعَرِهِ» [رواه البخاری: ۱٧۱].
۱۳۵- و از انس بن مالکسروایت است که [گفت]: چون پیامبر خدا جسرخود را تراشیدند، (ابوطلحه) اولین کسی بود که از موی پیامبر خدا جبرای خود برداشت [۲۵۴].
[۲۵۴] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) موی انسان پاک است. ۲) از این معلوم می‌شود که دیگر صحابه‌ها نیز برای خود از موی سر آن حضرت جبرداشته بودند، ولی (ابوطلحه) از دیگران در این کار سبقت جسته بود. ۳) این حدیث دلالت بر جواز تبرک جستن به موی نبی کریم جدارد. ۴) طوری که در احادیث دیگری آمده است، این واقعه در حجة الوداع صورت گرفته بود، و کسی که سر نبی کریم جتراشیده بود، معمر بن عبداللهسبود.