۱۲- باب: النَّظَرِ إِلَى المَرْأةِ قَبْلَ التَّزْوِيجِ
باب [۱۲]: دیدن به سوی زن پیش از نکاح
۱۸۴۶- وَفي رِوايَةٍ عَنْهُ سأَنَّ امْرَأَةً جَاءَتْ رَسُولَ اللَّهِ ج، فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللَّهِ، جِئْتُ لِأَهَبَ لَكَ نَفْسِي، فَنَظَرَ إِلَيْهَا رَسُولُ اللَّهِ جفَصَعَّدَ النَّظَرَ إِلَيْهَا وَصَوَّبَهُ، ثُمَّ طَأْطَأَ رَأْسَهُ، فَذَكَرَ الحَدِيثَ، وَقالَ في آخره: «أَتَقْرَؤُهُنَّ عَنْ ظَهْرِ قَلْبِكَ» قالَ: نَعَمْ قَالَ: «أَتَقْرَؤُهُنَّ عَنْ ظَهْرِ قَلْبِكَ؟» قَالَ: نَعَمْ، قَالَ: «اذْهَبْ فَقَدْ مَلَّكْتُكَهَا بِمَا مَعَكَ مِنَ القُرْآنِ» [رواه البخار: ۵۱۲۶].
۱۸۴۶- و در روایت دیگری از سهل بن سعدسروایت است که: زنی نزد پیامبر خدا جآمد و گفت: یا رسول الله! آمدم تا خود را برای شما ببخشم، پیامبر خدا جخوب به طرفش دیدند، و سر خود را پایان انداختند و بقیۀ حدیث را ذکر نموده و در آخرش گفت که پیامبر خدا جفرمودند - «آنچه را که از قرآن گفتی از حفظ خوانده می‌توانی»؟
گفت: بلی.
فرمودند: «برو! در مقابل آنچه که از قرآن حفظ داری او را برایت به نکاح دادیم» [۲٠].
[۲٠] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) این حدیث همان حدیث قبلی است، با تفاوت اندکی در الفاظ آن. ۲) از این روایت دومی – به علاوه از احکامی که از روایت اولی استنباط گردیده بود – دو حکم دیگر نیز دانسته می‌شود: أ) آنکه نظر کردن به طرف زن جهت ازدواج کردن با وی، جواز دارد. ب) آنکه آن شخص، آن چند سورۀ قرآن را که نام برده بود، به علاوه از یاد داشتن، حفظ هم داشت و پیامبر خدا جدر مقابل حفظ وی از قرآن، آن زن را برایش به نکاح دادند.