٩- باب: وَضْعِ الصَّبِيِّ عَلَى الْفَخِذِ
باب [٩]: نهادن طفل بر بالای ران
۲٠۱۶- عَنْ أُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ، بقالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ جيَأْخُذُنِي فَيُقْعِدُنِي عَلَى فَخِذِهِ، وَيُقْعِدُ الحَسَنَ عَلَى فَخِذِهِ الأُخْرَى، ثُمَّ يَضُمُّهُمَا، ثُمَّ يَقُولُ: «اللَّهُمَّ ارْحَمْهُمَا فَإِنِّي أَرْحَمُهُمَا» [رواه البخاری: ۶٠٠۳].
۲٠۱۶- از اسامه بن زیدبروایت است که گفت: پیامبر خدا جمرا می‌گرفتند و بر بالای یک ران خود، و حسنسرا بر بالای ران دیگر خود می‌نشاندند، سپس هردو را باهم فشار داده و می‌گفتند: «خدایا! بر آن‌ها رحمت کن، چون من به آن‌ها رحمت و مهربانی می‌کنم».