فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد ششم

۱- باب: ﴿وَمَنۡ أَحۡيَاهَا فَكَأَنَّمَآ أَحۡيَا ٱلنَّاسَ جَمِيعٗا﴾
باب [۱]: ﴿و کسی که انسانی را از مرگ نجات دهد، گویا تمام مردمان را حیات بخشیده است﴾

۲۱٧٠- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ ب، عَنِ النَّبِيِّ ج، قَالَ: «مَنْ حَمَلَ عَلَيْنَا السِّلاَحَ فَلَيْسَ مِنَّا» [رواه البخاری: ۶۸٧۴].

۲۱٧٠- از عبدالله بن عمربروایت است که پیامبر خدا جفرمودند: «کسی که بر ضد ما سلاح بر دارد، از ما نیست» [۳۱٧].

[۳۱٧] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) علماء می‌گویند: معنی حدیث نبوی شریف این است که: اگر کسی که با مسلمانان به جنگ اقدام می‌نماید، بر راه و روش ما مسلمانان نیست. ۲) اگر ظاهر حدیث مراد باشد، به این تقدیر است که اگر کسی بر علیه ما سلاح بر دارد، و قتل مسلمانان را حلال و مباح بشمارد، از ما مسلمانان نیست، و یا نفی اسلام از چنین اشخاصی به جهت توبیخ و تنفیر است، تا کسی به چنین کار زشتی اقدام نکند، و به هر صورت بنا به قول جمهور علماء ظاهر حدیث مراد نیست، و این خوارج هستند که ظاهر حدیث را مراد دانسته و می‌گویند: مرتکب کبیره از اسلام خارج گردیده و کافر می‌شود.