۱٠- باب: أَكْلِ كُلِّ ذِي نَابٍ مِنَ السِّباعِ
باب [۱٠]: خوردن حیوانات درنده
۱٩۲۵- عَنْ أَبِي ثَعْلَبَةَ س: «أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ جنَهَى عَنْ أَكْلِ كُلِّ ذِي نَابٍ مِنَ السِّبَاعِ» [رواه البخاری: ۵۵۳٠].
۱٩۲۵- از ابو ثَهلبهسروایت است که پیامبر خدا جاز خوردن هر حیوان درندۀ منع کردند [٩۵].
[٩۵] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) در صحیح مسلم آمده است که پیامبر خدا جاز [خوردن] هر حیوان درندۀ و از [خوردن] هر پرندۀ چنگال داری نهی کردند». ۲) مراد از حیوان درنده حیوانی است که بر حیوانات دیگر حمله‌ور گردیده و قدرت دریدن آن‌ها را داشته باشد، مانند: شیر، پلنگ، گرگ، سگ، روباه، و امثال این‌ها، و همچنین است پرندۀ چنگال دارد، مانند: شاهین باشه، کرگس و امثال این‌ها.