فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد ششم

٩- باب: خُرُوجِ النَّارِ
باب [٩]: بیرون شدن آتش

۲۱٩۶- عَنْ هُرَيْرَةَ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج، قَالَ: «لاَ تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى تَخْرُجَ نَارٌ مِنْ أَرْضِ الحِجَازِ تُضِيءُ أَعْنَاقَ الإِبِلِ بِبُصْرَى» [رواه البخاری: ٧۱۱۸].

۲۱٩۶- از ابو هریرهساز پیامبر خدا جروایت است که فرمودند: «تا آن هنگام قیامت نمی‌شود که آتشی از حجاز بلند شود، و گردن شتران را در (بُصْرَی) روشن کند» [۳۳٩].

۲۱٩٧- وَعَنْهُ سقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «يُوشِكُ الفُرَاتُ أَنْ يَحْسِرَ عَنْ كَنْزٍ مِنْ ذَهَبٍ، فَمَنْ حَضَرَهُ فَلاَ يَأْخُذْ مِنْهُ شَيْئًا» [رواه البخاری: ٧۱۱٩].

۲۱٩٧- و از ابو هریرهسروایت است که گفت: پیامبر خدا جفرمودند: «قریب است که نهر فرات، گنجی را از طلا نمایان سازد، کسی که آنجا حاضر باشد، نباید از آن گنج چیزی بگیرد» [۳۴٠].

[۳۳٩] (بُصری): به ضم اول، بر وزن خرما، شهری است در شام که از دمشق حدود یک آتشی در سال ششصد و پنچا و چهار و بو قوع پیوست. [۳۴٠] و سب ناگرفتن از آن گنج، این است که گرفتن آن باعث خونریزی و قتل و قتال می‌شود، و در روایت دیگری آمده است، که نهر فرات گنجی را نمایان می‌سازد، و مردم در بدست آوردن آن به قتل و قتال می‌پردازند، و از هر صد نفری، نود و نه نفر کشته می‌شوند.