۳٩- باب: مَنْ دَعا صَاحِبَهُ فَنَقَصَ مِنَ اسْمِهِ حَرْفًا
باب [۳٩]: کسی که رفیقش را صدا کرده و حرفی از اسمش را کم گفته است
۲٠۵۳- عَنْ أَنَسٍ س، قَالَ: كَانَتْ أُمُّ سُلَيْمٍ فِي الثَّقَلِ، وَأَنْجَشَةُ غُلاَمُ النَّبِيِّ جيَسُوقُ بِهِنَّ، فَقَالَ النَّبِيُّ ج: «يَا أَنْجَشُ، رُوَيْدَكَ سَوْقَكَ بِالقَوَارِيرِ» [رواه البخاری: ۶۲٠۲].
۲٠۵۳- از انسسروایت است که گفت: أم سلیمل[که مادر انس می‌شود] در قافله بر شتر بارکش سوار بود، و (أنجشه) غلام پیامبر خدا جفاقله دار شترهای زن‌ها بود.
پیامبر خدا جبرایش گفتند: «یا نجش! قافله شیشه بار دارد آهسته‌تر بران» [۲٠۱].
[۲٠۱] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) طوری که انس می‌گوید: نام کسی که شترها را میراند، (أنْجَشَه) بود، ولی پیامبر خدا جحرف اخیر نامش را حذف کرده و او را (أنْجَشَ) صدا کردند، و اگر تغییر نام سبب عیب و ننگ و عار برای صاحب اسم نشود، باکی ندارد، ولی اگر سبب چنین عیبی شود، و یا به نام و یا لقب زتشی نامیده شود، جواز ندارد و ممنوع است، خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَلَا تَنَابَزُواْ بِٱلۡأَلۡقَٰبِ﴾، یعنی: و با القاب زشت یکدیگر را نخوانید. ۲) مقصود از (بار شیشه) زن‌ها هستند، و آن‌ها را پیامبر خدا جاز آن جهت به شیشه تشیبه نمودند که مانند شیشه نازک و لطیف و کم تحمل هستند، و البته این یک واقعیت است.