۳- باب: تَرْخِيصِ النَّبِيِّ جفِي الأوْعِيَةِ وَالظُّرُوفِ بَعْدَ النَّهْيِ
باب [۳]: رخصت دادن پیامبر خدا جانتباذ را در ظروفی بعد از نهی کردن
۱٩۳۶- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو ب، قَالَ: «لَمَّا نَهَى النَّبِيُّ جعَنِ الأَسْقِيَةِ، قِيلَ لِلنَّبِيِّ ج: لَيْسَ كُلُّ النَّاسِ يَجِدُ سِقَاءً، فَرَخَّصَ لَهُمْ فِي الجَرِّ غَيْرِ المُزَفَّتِ» [رواه البخاری: ۵۵٩۳].
۱٩۳۶- از عبدالله بن عمربروایت است که گفت: چون پیامبر خدا جاز ساختن نبیذ در هر ظرفی [جز در مشک] نهی نمودند، کسی برای‌شان گفت: این طور نیست که همه کس مشک داشته باشد، و [پیامبر خدا ج]انتباذ را برای‌شان در کوزۀ که مزفت نباشد، رخصت دادند [۱٠٧].
[۱٠٧] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: (نبیذ): عبارت از خرما و یا کشمشی است که در آب انداخته می‌شود، تا مزه‌اش را داده، و آب شیرین شود، پیامبر خدا جدر اول امر، تهیۀ نبیذ را تنها در مشک اجازه داده بودند، زیرا مسامات مشک سبب می‌شود تا هوا به داخل مشک نفوذ نموده، و از فاسد شدن نبیذ، و تحول آن به شراب تا مدتی جلوگیری نماید، ولی چون کسی گفت که همه کس مشک ندارد، تهیۀ (نبیذ) را در هر ظرف دیگری به جز از ظرف (مُزَفَّت) یعنی: ظرف قیر اندود که مانع نفوذ هوا به طور کامل می‌گردد، اجازه دادند.