۱۲- باب: إِثْمِ مَنْ لاَ يَأمَنُ جَارُهُ بَوَائِقَهُ
باب [۱۲]: گناه کسی که همسایه‌اش از اذیتش در امان نیست
۲٠۲۲- عَنْ أَبِي شُرَيْحٍ، سقَالَ: أَنَّ النَّبِيَّ جقَالَ: «وَاللَّهِ لاَ يُؤْمِنُ، وَاللَّهِ لاَ يُؤْمِنُ، وَاللَّهِ لاَ يُؤْمِنُ» قِيلَ: وَمَنْ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: «الَّذِي لاَ يَأْمَنُ جَارُهُ بَوَايِقَهُ» [رواه البخاری:۶٠۱۶].
۲٠۲۲- از ابو شُریحسروایت است که گفت: پیامبر خدا جفرمودند: «به خدا سوگند که ایمان ندارد، به خدا سوگند که ایمان ندارد، به خدا سوگند که ایمان ندارد».
کسی گفت: یا رسول الله! کیست که [ایمان ندارد]؟
فرمودند: «کسی که همسایه‌اش از اذیتش در امان نباشد» [۱٧۲].
[۱٧۲] مراد از نفی ایمان، نفی کمال ایمان است نه نفی کامل ایمان، یعنی، کسی که همسایه‌اش از اذیتش در امان نیست، مسلمان کامل نیست، ولو آنکه از دائرۀ اسلام خارج نشده است، نه به این معنی که به طور کامل مسلمان نباشد.