فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد ششم

۳- باب: مَنِ اسْتُرْعِيَ رَعِيَّةً فَلَمْ يَنْصَحْ
باب [۳]: کسی که مسؤولیت مردم را بر عهده بگیرد، و توجهی به آن‌ها نداشته باشد

۲۲٠۱- عَنْ مَعْقِل بْن يَسَارٍ سقالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ جيَقُولُ: «مَا مِنْ عَبْدٍ اسْتَرْعَاهُ اللَّهُ رَعِيَّةً، فَلَمْ يَحُطْهَا بِنَصِيحَةٍ، إِلَّا لَمْ يَجِدْ رَائِحَةَ الجَنَّةِ» [رواه البخاری: ٧۱۵٠].

۲۲٠۱- از مَعْقِل بن یسارسروایت است که گفت: از پیامبر خدا جشنیدم که می‌فرمودند: «هیچ بندۀ نیست که خدا سرپرستی مردمی را بر دوشش گذاشته باشد، و او طور شاید و باید از آن‌ها سرپرستی نکند، مگر آنکه بوی بهشت را نمی‌یابد [۳۵۱].

۲۲٠۲- عَنْ مَعْقِل بْن يَسَارٍ س، عَنِ رَسُولِ اللَّهِ ج، قالَ: «مَا مِنْ وَالٍ يَلِي رَعِيَّةً مِنَ المُسْلِمِينَ، فَيَمُوتُ وَهُوَ غَاشٌّ لَهُمْ، إِلَّا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الجَنَّةَ» [رواه البخاری: ٧۱۵۱].

۲۲٠۲- و از مَعْقَل بن یسارساز پیامبر خدا جروایت است که فرمودند: «هیچ والی نیست که سرپرستی عدۀ از مسلمانان را بر عهده بگیرد، و به آن‌ها خیانت نماید، مگر آنکه خدا بهشت را بر وی حرام کرده است».

[۳۵۱] گویند: این برای مبالغه است، و یا جهت تنفیر و تغلیظ است، ورنه مسلمان هرگناهی را که مرتکب گردد، سبب حرمان ابدی‌اش از بهشت نمی‌گردد، و گرچه در بعض گناهان دیگر، مانند (قتل ناحق) و عید به خلود جهنم که مستلزم حرمان از جنت است نیز آمده است.