باب: إِذَا طُلِّقَتِ الحَائِضُ تُعْتَدُّ بِذلِكَ الطَّلاَقِ
باب [۱]: طلاق دادن هنگام حیض، طلاق حساب می‌شود
۱۸٧۳- عَنْ ابْنِ عُمَرَ، بقَالَ: «حُسِبَتْ عَلَيَّ بِتَطْلِيقَةٍ» [رواه البخاری: ۵۲۵۳].
۱۸٧۳- و از ابن عمربدر روایت دیگر آمده است که گفت: [همان طلاقی را که در حالت حیض داده بودم] بر من یک طلاق حساب شد [۴۵].
[۴۵] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) جمهور علماء بر این نظراند که: طلاق در وقت عادت ماهانگی مانند طلاق در وقت عائی واقع گردیده، و طلاق حساب می‌شود، و بعضی از علماء از آن جمله امام ابن تیمه/نظرشان این است که چنین طلاقی، واقع نگردیده و طلاق حساب نمی‌شود. ۲) بنابراین اختلاف، چون هرکس بر همسر خود اختیار و حق سه طلاق را دارد، اگر کسی زنش را در حالت عادت ماهانگی طلاق داد، و باز به او رجوع کرد، در نزد جمهور علماء، یک طلاقش از بین رفته و برایش حق دو طلاق دیگر باقی می‌ماند، و در نزد امام ابن تیمیه هرسه طلاق برایش باقی است، و این طلاقی که در حالت عادت ماهانگی واقع گردیده است، کأن لم یکن می‌باشد.