فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد ششم

۲٩- باب: المُتَشَبِّعِ بِمَا لَمْ يَنَلْ وَمَا يُنْهَى مِنِ افْتِخَارِ الضَّرَّةِ
باب [۲٩]: نباید زن خود نمائی کند، و یا بر امباغ (بناغ) خود فخر فروشی نماید

۱۸۶۴- عَنْ أَسْمَاءَ، لأَنَّ امْرَأَةً قالَتْ: النَّبِيِّ ج، إِنَّ لِي ضَرَّةً، فَهَلْ عَلَيَّ جُنَاحٌ إِنْ تَشَبَّعْتُ مِنْ زَوْجِي غَيْرَ الَّذِي يُعْطِينِي؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «المُتَشَبِّعُ بِمَا لَمْ يُعْطَ كَلاَبِسِ ثَوْبَيْ زُورٍ» [رواه البخاری:۵۲۱٩].

۱۸۶۴- از اسماءلروایت است که زنی گفت: یا رسول الله! من بناغی دارم، آیا اگر در نزدش به چیزی که شوهرم برای من داده است تظاهر نمایم برایم گناه دارد؟

پیامبر خدا جفرمودند: «کسی که آنچه که ندارد تظاهر می‌کند، مانند کسی است که دو لباس دروغین را پوشید باشد» [۳۶].

[۳۶] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) بناغ را در عرف عامۀ مردم افغان (امباغ) می‌گویند، و در اصطلاح ایرانیان (هوو) نامیده می‌شود. ۲) معنی این سخن پیامبر خدا جکه فرمودند: «کسی که به آنچه که ندارد تظاهر می‌کند، مانند کسی است که دو لباس دروغین را پوشید باشد»، این است: چنین زنی مرتکب دو گناه شده است، یکی به سبب تفاخر، که خود عمل نامشروعی است، و دیگری به سبب دروغی که مرتکب آن شده است.