۸- باب: دُعَاءِ العَائِدِ لِلْمَرِيضِ
باب [۸]: دعای عیادت مریض
۱٩۶۱- عَنْ عَائِشَةَ ل: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج، كَانَ إِذَا أَتَى مَرِيضًا أَوْ أُتِيَ بِهِ، قَالَ: «أَذْهِبِ البَاسَ رَبَّ النَّاسِ، اشْفِ وَأَنْتَ الشَّافِي، لاَ شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُكَ، شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سَقَمًا» [رواه البخاری: ۵۶٧۵].
۱٩۶۱- از عائشهلروایت است که گفت: چون پیامبر خدا جبه عیادت مریضی می‌رفتند، و یا مریضی را نزدشان می‌آوردند می‌گفتند:
«پروردگار مردم! مرض را از بین ببر، و شفا بده که شفا دهنده تو هستی، و شفای جز شفای تو نیست، و آن‌چنان شفایی بده که هیچ دردی با او باقی نماند».