٩- باب: الاحْتِبَاءُ بِاليَدِ
باب [٩]: احتباء کردن به دست
۲٠۶۵- وعَنْهُ ب، قَالَ: «رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ جبِفِنَاءِ الكَعْبَةِ، مُحْتَبِيًا بِيَدِهِ» هَكَذَا [رواه البخاری: ۶۲٧۲].
۲٠۶۵- و از ابن عمربروایت است که گفت: پیامبر خدا جرا دیدم که در کنار خانۀ کعبه نشسته بودند، و این گونه به دست خود احتباء کرده بودند [۲۱۳].
[۲۱۳] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: (احتباء) که به نام (قرفصاء) نیز یاد می‌شود، نوع خاص نشستنی است که می‌توان آن را به فارسی به (بر سرین نشستن) ترجمه کرد، گرچه این ترجمه معنی کامل کلمۀ (احتباء) را نمی‌دهد، زیرا احتباء عبارت از آن است که شخص بر روی سرین خود بنشیند، و هردو ران خود را به شکم خود بچسپاند، و دست‌های خود را بر دو ساق پای خود حلقه کند.