فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد ششم

۱۲- باب: التَّعَوُّذِ مِنْ جَهْدِ البَلاَءِ
باب [۱۲]: از هجوم بلیات، باید به خدا پناه برد

۲٠۸٠- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ سقَالَ: «كَانَ رَسُولُ اللَّهِ جيَتَعَوَّذُ مِنْ جَهْدِ البَلاَءِ، وَدَرَكِ الشَّقَاءِ، وَسُوءِ القَضَاءِ، وَشَمَاتَةِ الأَعْدَاءِ» قَالَ سُفْيَانُ - الراوي -: «الحَدِيثُ ثَلاَثٌ، زِدْتُ أَنَا وَاحِدَةً، لاَ أَدْرِي أَيَّتُهُنَّ هِيَ» [رواه البخاری: ۶۳۴٧].

۲٠۸٠- از ابو هریرهسروایت است که گفت: پیامبر خدا جاز هجوم بلا، و از گرفتار شدن به بدبختی‌ها، و از قضای بد، و از دل‌شادی دشمن [به خدا] پناه می‌بردند.

سفیان راوی حدیث می‌گوید: آنچه که [پیامبر خدا ج]از آن پناه جستند سه چیز بود، چهارمی را من زیاد کردم، ولی به یاد نیست آن چیزی را که من زیاد کردم کدام یک از آن‌ها بود [۲۲٧].

[۲۲٧] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: این قول سفیان که پیامبر خدا جاز سه چیز پناه جستند، و چهارمی را من زیاد کردم، از روی اشتباه است، به این معنی که از همۀ این چهار چیز خود پیامبر خدا جپناه می‌جستند، و هیچ کدام را سفیان زياد نکرده است، امام بخاری/در کتاب قدر حدیث مذکور را روایت نموده است، و در آنجا نسبت هرچهار چیز بدون تردد و شک به پیامبر خدا جداده شده است.