فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد ششم

۸- باب: اخْتِنَاثِ الأَسْقِيَةِ
باب [۸]: نوشیدن از دهان مشک‌ها

۱٩۴۳- عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الخُدْرِيِّ س، قَالَ: «نَهَى رَسُولُ اللَّهِ جعَنِ اخْتِنَاثِ الأَسْقِيَةِ» يَعْنِي الشّرْب مِنْ أَقْوَاهِهَا [رواه البخاری: ۵۶۲۵].

۱٩۴۳- از ابو سعید خدری روایت است که گفت: پیامبر خدا جاز نوشیدن آب از دهان مشک نهی فرمودند [۱۱۲].

۱٩۴۴- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س، قالَ: «نَهَى رَسُولُ اللَّهِ جعَنِ الشُّرْبِ مِنْ فَمِ القِرْبَةِ أَوِ السِّقَاءِ، وَأَنْ يَمْنَعَ جَارَهُ أَنْ يَغْرِزَ خَشَبَهُ فِي دَارِهِ» [رواه البخاری: ۵۶۲٧].

۱٩۴۴- از ابو هریرهسروایت است که گفت: پیامبر خدا جاز نوشیدن از دهان مشک و قربه [(قربه) نوع دیگری از مشک است]، و از اینکه شخص، همسایه‌اش را از کوبیدن میخ به دیوار خانه‌اش منع کند، نهی فرمودند [۱۱۳].

[۱۱۲] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: پیامبر خدا جاز این جهت از نوشیدن از دهان مشک نهی کردند که شاید در داخل مشک، چیز خطرناک و مضری باشد، و در هنگام نوشیدن، با آب در شکم داخل گردد، و این چیز بارها تجربه شده است، و دیگر آنکه لعابی که از دهان انسان بر سر مشک می‌ماند، سبب ایجاد مکروب‌ها و حتی انتقال بعضی از امراض می‌گردد، از این جهت پیامبر اکرم جآب خوردن از دهان مشک را منع کردند، و شاید حکمت‌ها و فوائد دیگری نیز در آن نهفته باشد. [۱۱۳] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ممانعت نکردن از کوبیدن میخ در صورتی است که آن همسایه از کوبیدن و یا گذاشتن چوب و میخ بر دیوارش متضرر نگردد، و نهی پیامبر خدا جدرو قتی بود که همسایه از کوبیدن میخ بر دیوارش متضرر نمی‌گردید، ولی اکنون که خانه‌ها و ساختمان‌ها به شکل ظریف و زیبائی ساخته شده است و تحمل کوبیدن میخ را ندارد، برای همسایه روا نیست که بر چنین دیوارهای میخ بکوبد، اگر به چنین کاری اقدام می‌کند، همسایه‌اش حق دارد تا او را از این کار ممانعت نماید.