۲- باب: الشِّفَاءُ فِي ثَلاَثٍ
باب [۲]: شفا در سه چیز است
۱٩۶۳- عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، ب، عَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «الشِّفَاءُ فِي ثَلاَثَةٍ: فِي شَرْطَةِ مِحْجَمٍ، أَوْ شَرْبَةِ عَسَلٍ، أَوْ كَيَّةٍ بِنَارٍ، وَأَنَا أَنْهَى أُمَّتِي عَنِ الكَيِّ» [رواه البخاری:۵۶۸۱].
۱٩۶۳- از ابن عباسباز پیامبر خدا جروایت است که فرمودند: «شفا در سه چیز است، نوشیدن عسل، نیشتر حجامتگر، و سیخ داغگر، و امتم را از داغ کردن منع میکنم» [۱۲۸].
[۱۲۸] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) معنی سخن پیامبر خدا جاین نیست که تداوی در چیزهای دیگری غیز از این سه چیز نیست، بلکه معنیاش است که اساس معالجه و تداوی همین سه چیز است، به این معنی که: یا معالجۀ درونی است که با عسل و امثال ان معالجه میشود، و یا جراحتی است که با نیشتر صورت میگیرد، و یا تداوی جلدی است که با داغ کردن و امثال آن تحقق مییابد. ۲) چون شفا یافتن از امراض جلدی کمتر به وقوع میپیوندد، از این جهت پیامبر خدا جاز معالجۀ آن نهی فرمودند، تا مریض، بدون فائده متحمل درد و سختیهای این تداوی نگردد.