فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد ششم

۱۱- باب: الحُمَّى مِنْ فَيْحِ جَهَنَّمَ
باب [۱۱]: تب از حرارت جهنم است

۱٩٧۲- عَنْ أَسْمَاءَ بِنْتَ أَبِي بَكْرٍ ب: كَانَتْ إِذَا أُتِيَتْ بِالْمَرْأَةِ قَدْ حُمَّتْ تَدْعُو لَهَا، أَخَذَتِ المَاءَ، فَصَبَّتْهُ بَيْنَهَا وَبَيْنَ جَيْبِهَا، قَالَتْ: «وَكَانَ رَسُولُ اللَّهِ جيَأْمُرُنَا أَنْ نَبْرُدَهَا بِالْمَاءِ» [رواه البخاری: ۵٧۲۴].

۱٩٧۲- از اسماء بنت ابوبکربروایت است که اگر زنی را که تب کرده بود نزدش می‌آوردند تا برایش دعا کند، اسماءلروی سینه‌اش آب می‌ریخت و می‌گفت: پیامبر خدا جبما امر کردند که: تب را با آب، سرد سازیم [۱۳۸].

[۱۳۸] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) عبارتی را که پیامبر خدا جبه آن امر کرده بودند که تب را به آب سرد سازید این است که: «تب از حرارت جهنم است، آن را با آب سرد سازید». ۲) از این حدیث دانسته می‌شود که معالجه به دعا و دوا، هردو جواز دارد، زیرا زن‌ها نزد اسماءلجهت دعا خواندن می‌آمدند، و او روی سینۀ کسانی که تب داشتند آب می‌ریخت، در احادیث دیگری به هردو نوع معالجه، اشاره شده است.