فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد ششم

٧- باب: ما يُتَّقى مِنْ فِتْنَةِ المَالِ
باب [٧]: پرهیز از فتنۀ مال

۲۱٠٠- عَنِ أبْنِ عَبَّاسٍ ب، قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولُ اللهِ ج: يِقُولُ: «لَوْ كَانَ لِابْنِ آدَمَ وَادِيَانِ مِنْ مَالٍ لَابْتَغَى وَادِيًا ثَالِثًا، وَلَا يَمْلَأُ جَوْفَ ابْنِ آدَمَ إِلَّا التُّرَابُ، وَيَتُوبُ اللهُ عَلَى مَنْ تَابَ» [رواه البخاری: ۶۴۳۶].

۲۱٠٠- از ابن عباسبروایت است که گفت: پیامبر خدا جرا شنیدم که می‌فرمودند: «اگر برای بنی آدم دو دشت پر از مال دنیا باشد، به طلب دشت سوم می‌رود، و شکم بنی‌آدم را جز خاکش چیز دیگری پر نمی‌کند، و خدا توبۀ توبه کننده را قبول می‌نماید [۲۴۶].

[۲۴۶] یعنی: بنی‌آدم تا وقتی که نمیرد و بگور نرود، حرصش کم نشده و در طلب دنیا از پا نمی‌نشیند، و با این هم اگر روزی بنده به سوی خدا برگردد، خداوند به سوی او بر می‌گردد، و رحمت خود را از وی دریغ نمی‌دارد.