فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد ششم

٩- باب: لِيُعَزِّمَ المَسْألَةَ فَإِنَّهُ لاَ مُكْرِهَ لَهُ
باب [٩]: به طور قطع بخواهد، چون مجبور کنندۀ برایش نیست

۲٠٧٧- وعَنْهُ س: أَنَّ النَّبِيِّ ج، قَالَ: «لاَ يَقُلْ أَحَدُكُمْ: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي إِنْ شِئْتَ، ارْحَمْنِي إِنْ شِئْتَ، ارْزُقْنِي إِنْ شِئْتَ، وَليَعْزِمْ مَسْأَلَتَهُ، إِنَّهُ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ، لاَ مُكْرِهَ لَهُ» [رواه البخاری: ۶۳۳۸].

۲٠٧٧- و از ابو هریرهسروایت است که پیامبر خدا جفرمودند: «نباید کسی بگوید که: خدایا اگر می‌خواهی به من رحمت کن، بلکه باید به طور جزم بخواهد، زیرا کسی خدا را به انجام دادن کاری مجبور کرده نمی‌تواند» [۲۲۴].

[۲۲۴] و از شروط و آداب دیگر دعا این است که بنده خود را در حضور خدای خود تصور نماید، و از قلب خود دعا کند، نه آنکه به طور عادت دست‌هایش را بلند کرده و با زبان خود، بدون شعور قلب، چیزی گفته و دست‌هایش را به رویش بکشد، و از شروط دیگر قبول دعا آن است که شخص دعا کننده حرام خوار نبوده و دعایش در معصیت و ضرر دیگران نباشد.