۲٧- باب: الصَّبْرِ فِي الأَذى
باب [۲٧]: صبر در ناگواری
۲٠۴٠- عَنْ أَبِي مُوسَى س، عَنِ النَّبِيِّ جقَالَ: «لَيْسَ أَحَدٌ، أَوْ: لَيْسَ شَيْءٌ أَصْبَرَ عَلَى أَذًى سَمِعَهُ مِنَ اللَّهِ، إِنَّهُمْ لَيَدْعُونَ لَهُ وَلَدًا، وَإِنَّهُ لَيُعَافِيهِمْ وَيَرْزُقُهُمْ» [رواه البخاری: ٧٠٩٩].
۲٠۴٠- از ابو موسیساز پیامبر خدا جروایت است که فرمودند: «هیچ کسی – و یا هیچ چیزی – در مقابل آزار و ناگواری که می‌شنود از خدا صابرتر نیست، آن‌ها به وی نسبت فرزند را می‌دهند، و او برای آن‌ها عافیت ورزق می‌دهد».