۳۳- باب: مَا يَجُوزُ مِنَ الشَّعْرِ وَالرَّجَزِ وَالحِدَاءِ وَما يُكْرَهُ مِنْهُ
باب [۳۳]: آنچه که از شعر و سجع و رجز روا، و آنچه که مکروه است
۲٠۴٧- عَنْ أُبَيَّ بْنَ كَعْبٍ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ جقَالَ: «إِنَّ مِنَ الشِّعْرِ حِكْمَةً» [رواه البخاری: ۶۱۴۵].
۲٠۴٧- از أُبی بن کعبسروایت است که پیامبر خدا جفرمودند: «بعضی از انواع شعر حکمت است» [۱٩۵].
[۱٩۵] و آن شعری است که بیانگر حق بوه، و متضمن مواعظ و حکمت و نصیحت باشد، ولی شعری که حاوی الفاظ رکیک، و هجو دروغ، و در توصیف خط و خال و زلف و میان، و ساق وران باشد، کلام بی‌هوده‌ای است، که نباید مسلمان وقت خود را به سرودن و یاشنیدن و یا خواندن آن ضایع سازد.