۱- باب: الصحَّة وَالفَراغ وَلا عَيش إِلا عَيشُ الآخِرَة
باب [۱]: تندرستی و فارغت و اینکه: راحتی جز راحت آخرت نیست
۲٠٩۱- عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب، قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «نِعْمَتَانِ مَغْبُونٌ فِيهِمَا كَثِيرٌ مِنَ النَّاسِ: الصِّحَّةُ وَالفَرَاغُ» [رواه البخاری: ۶۴۱۲].
۲٠٩۱- از ابن عباسبروایت است که گفت: پیامبر خدا جفرمودند: «دو نعمت است که اکثر مردم در آن فریب می‌خورند، یکی تندرستی و دیگری فراغت» [۲۳۸].
[۲۳۸] یعنی: قدر این دو نعمت را بسیاری از کسان نمی‌دانند، از این جهت از آن‌ها به طور شاید و باید استفاده نمی‌کنند، و وقتی درک می‌کنند که یا وقتی را جهت عبادت و کار خیر ندارند، و اگر دارند، قدرت انجام دادن آن را ندراند، پیر هرات خواجۀ انصار/معنی این حدیث شریف نبوی را این طور اداء می‌کند:
تا توانستم ندانستم چه سود
چونکه دانستم توانستم نبود