۱۵- باب: الْعَجْوَةِ
باب [۱۵]: خرمای عجوه
۱٩٠۵- عَنْ سَعْدٍ، بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ، سقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «مَنْ تَصَبَّحَ كُلَّ يَوْمٍ سَبْعَ تَمَرَاتٍ عَجْوَةً، لَمْ يَضُرَّهُ فِي ذَلِكَ اليَوْمِ سُمٌّ وَلاَ سِحْرٌ» [رواه البخاری: ۵۴۴۵].
۱٩٠۵- از سعد بن ابی وقاصسروایت است که گفت: پیامبر خدا جفرمودند: «کسی که صبح هفت دانه خرمای (عجوه) بخورد، در همان روز زهر و جادو بر او ضرر نمی‌رساند» [٧۵].
[٧۵] (عجوه) خرمایی است سیاه رنگ، قریب به مدور، بسیار خوش مزه است، ولی کمیاب است، در مدینۀ منوره یافت می‌شود، ولی بیش از ده چند خرماهای دیگر قیمت دارد، در سنن ابی داود آمده است که پیامبر خدا جفرمودند: «(عجوه) از جنت است و برای زهر شفا است».