۶- باب: ذِهَابِ الصَّالِحِيِنَ
باب [۶]: از بین رفتن صالحین
۲٠٩٩- عَنْ مِرْدَاسٍ الأَسْلَمِيِّ س، قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «يَذْهَبُ الصَّالِحُونَ، الأَوَّلُ فَالأَوَّلُ، وَيَبْقَى حُفَالَةٌ كَحُفَالَةِ الشَّعِيرِ، أَوِ التَّمْرِ، لاَ يُبَالِيهِمُ اللَّهُ بَالَةً» [رواه البخاری: ۶۴۳۴].
۲٠٩٩- از مِرداس اسلمیس [۲۴۴]روایت است که گفت: پیامبر خدا جفرمودند: «نیکان یکی پس از یدگری از بین می‌روند، و کسانی باقی می‌مانند که مانند بنجل جو و خرما هستند، و خداوند به آن‌ها پروایی ندارد» [۲۴۵].
[۲۴۴] وی مرداس بن مالک اسلمی است، و بعضی‌ها نام پدرش را عبدالرحمن می‌دانند، از کسانی است که در بیعت رضوان اشتراک نموده بود، راجع به وی معلومات قابل ذکر بیشتری نیافتم (الإصابه: ۳/ ۴٠۱). [۲۴۵] یعنی: برای آن‌ها و زن اهمیتی نمی‌دهد، و از این حدیث دانسته می‌شود که گذشتگان از ماندگان، و ماندگان از آیندگان به طور عموم بهتر هستند.