۱۲- باب: مَا جَاءَ فِي الْبِنَاءِ
باب [۱۲]: آنچه که در مورد عمارت آمده است
۲٠۶۸- عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب، قَالَ: «رَأَيْتُنِي مَعَ النَّبِيِّ جبَنَيْتُ بِيَدِي بَيْتًا يُكِنُّنِي مِنَ المَطَرِ، وَيُظِلُّنِي مِنَ الشَّمْسِ، مَا أَعَانَنِي عَلَيْهِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ» [رواه البخاری: ۶۳٠۲].
۲٠۶۸- از ابن عمربروایت است که گفت: به یاد دارم که در زمان پیامبر خداجبرای خود خانۀ ساختم تا از باران برایم پناه گاهی، و از آفتاب سایه بانی باشد، و در ساختن این خانه هیچ کسی از خلق خدا با من همکاری نکرد [۲۱۵].
[۲۱۵] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ابن عمربمی‌گوید: در آن زمان برای خود خانۀ ساختم که تمام آب و گلش را خودم تهیه کردم، و خودم آن را بنا نمودم، و خانۀ را که خود شخص بتواند به تنهائی بسازد، به طور طبیعی خانۀ محقر و کوچکی است، و گویا ابن عمربمی‌خواهد بگوید که زندگی ما در آن وقت ساده و بدون تکلف بود، و امکاناتی جهت احداث خانۀ خوب و بزرگ برای ما وجود نداشت.