۲- باب: الْبُرُودِ وَالْحِبَرَ وَالشَّمْلَةِ
باب [۲]: بردها وبر یمانی، و قبا
۱٩۸۵- عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ سقَالَ: «كَانَ أَحَبُّ الثِّيَابِ إِلَى النَّبِيِّ جأَنْ يَلْبَسَهَا الحِبَرَةَ» [رواه البخاری: ۵۸۱۳].
۱٩۸۵- از انس بن مالکسروایت است که گفت: از هر لباسی در نزد پیامبر خداج(حِبَرَه) دوست داشتنیتر بود [۱۴٩].
۱٩۸۶- عَنْ عَائِشَةَ، ل«أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ جحِينَ تُوُفِّيَ سُجِّيَ بِبُرْدٍ حِبَرَةٍ» [رواه البخاری: ۵۸۱۴].
۱٩۸۶- از عائشهلروایت است که چون پیامبر خدا جوفات یافتند به برد یمنی پوشانده شدند.
[۱۴٩] (حِبَرَه) نوعی از بد یمانی است که از پنبه ساخته می‌شود، و شاید همان چیزی باشد که ما مردم هرات آن را (کرباس) می‌گوئیم، و از آن جهت پیامبر خدا جاین نوع لباس را دوست داشتند، که متواضعانه‌تر بود، و در عین حال گرد و غبار را کم‌تر می‌گرفت.