فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد ششم

۱۴- باب: رُقْيَةِ الحَيَّةِ وَالعَقْرَبِ
باب [۱۴]: دعا خوانی از گزیدن مار و عقرب

۱٩٧۶-عَنْ عَائِشَةَ، لقالَتْ: «رَخَّصَ النَّبِيُّ جالرُّقْيَةَ مِنْ كُلِّ ذِي حُمَةٍ» [رواه البخای: ۵٧۴۱].

۱٩٧۶- از عائشهلروایت است که گفت: پیامبر خدا جدعا خوانی را از گزیدن هر گزندۀ زهر داری اجازه دادند [۱۴٠].

[۱۴٠] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: امام ابن عبدالبر/در تمهید از سعید بن مسیب روایت می‌کند که گفت: برایم چنین ابلاغ شده است که: اگر کسی در وقت شام بگوید که: ﴿سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ﴾او را مار و عقرب نمی‌گزد، و ابو قاسم قشیری در تفسیر خود می‌گوید: در بعضی از تفاسیر آمده است که مار و عقرب – در هنگام طوفان – نزد نوح÷آمدند و گفتند ما را با خود در کشتی سوار کن، نوح÷گفت: سوار نمی‌کنم زیرا شما برای مردم ضرر می‌رسانید، گفتند: ما را سوار کن و ما ضمانت می‌کنیم که اگر کسی نام تو را بگوید برایش ضرر نرسانیم.