فیض الباری شرح مختصر صحیح البخاری- جلد ششم

۴- باب: مَنْ أَخَذَ حَقَّهُ أَوِ اقْتَصَّ دُونَ السُّلْطَانِ
باب [۴]: کسی که بدون اطلاع سلطان حقش را بگیرد و یا قصاص نماید

۲۱٧۳- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ سقَالَ، سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ جيَقُولُ: «لَوِ اطَّلَعَ فِي بَيْتِكَ أَحَدٌ، وَلَمْ تَأْذَنْ لَهُ، خَذَفْتَهُ بِحَصَاةٍ، فَفَقَأْتَ عَيْنَهُ مَا كَانَ عَلَيْكَ مِنْ جُنَاحٍ» [رواه البخاری: ۶۸۸۸].

۲۱٧۳- از ابو هریرهسروایت است که گفت: از پیامبر خدا جشنیدم که فرمودند: «اگر کسی به خانه‌ات نگاه کرد، و تو برایش اجازه نداده بودی، و تو با سنگ زده و چشمش را کور کردی، گناهی بر تو نیست» [۳۲٠].

[۳۲٠] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) این حدیث دلالت بر کمال احترام برای حریم خانه و امور شخصی مسلمانان دارد، که برای هیچکس اجازه نمی‌دهد تا بدون اجازۀ صاحب خانه، به خانه‌اش داخل گردد و یا حتی در آن نظر اندازد. ۲) در تطبیق حد شرعی تنها حاکم است که می‌تواند حد را بر مجرم جاری سازد، و دیگران چنین حقی را ندارند، مثلا: اگر کسی دزدی را در خانه‌اش می‌گیرد، حق ندارد که خودش دست دزد را قطع کند، بلکه باید او را به حاکم معرفی نماید، تا درصورت اثبات جرم دزدی بر وی جاری گردد.