۵- باب: هَلْ يَقْضِي الْقَاضِي أَوْ يُفْتِى وَهُوَ غَضْبَانُ؟
باب [۵]: آیا جواز دارد که قاضی در حال غضب قضاوت نموده و یا فتوی بدهد؟
۲۲٠۴- عَنْ أَبِي بَكْرَةَ سقَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ جيَقُولُ: «لاَ يَقْضِيَنَّ حَكَمٌ بَيْنَ اثْنَيْنِ وَهُوَ غَضْبَانُ» [رواه البخاری: ٧۱۵۸].
۲۲٠۴- از ابو بکرهسروایت است که گفت: پیامبر خدا جرا شنیدم که می‌فرمودند: «نباید حاکمی در حالت غضب بین دو نفر قضاوت کند» [۳۵۳].
[۳۵۳] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: ۱) پیامبر خدا جاز این جهت از قضاوت کردن در حالت غضب منع کردند، که: غضب سبب آن می‌شود که حاکم و یا قاضی نتواند عدالت را در موضوعی که می‌خواهد در آن حکم صادر نماید، به طور کامل مراعات نماید. ۲) با قیاس بر غضب، علماء گفته‌اند هر امر دیگری که سبب تشویش فکر، و عدم انضباط کامل رآی گردد، قضاوت کردن در آن حالت نیز جواز ندارد، مانند: غم و اندوه بسیار، خوف شدید، گرسنگی مفرط، تشنگی طاعت فرسا، و امثال این‌ها، بیهقی به سند ضعیفی روایت می‌کند که پیامبر خدا جفرمودند: «حاکم نباید جز در حالتی که سیر و سیراب باشد، قضاوت نماید».