۳- باب: إِثْمِ الْقَاطِعِ
باب [۳]: گناه قطع صلۀ رحم
۲٠٠٩- عَنْ جُبَيْرَ بْنَ مُطْعِمٍ، سقالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ جيَقُولُ: «لاَ يَدْخُلُ الجَنَّةَ قَاطِعٌ» [رواه البخاری: ۵٩۸۴].
۲٠٠٩- از جبیر بن مطعمسروایت است که گفت: از پیامبر خدا جشنیدم که فرمودند: «کسی که صلۀ رحم را قطع می‌کند، به بهشت نمی‌رود» [۱۶۴].
[۱۶۴] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: این وعید شدید – که محرومیت از بهشت باشد – طوری که علماء گفته‌اند برای کسی است که قطع (صلۀ رحم) را حلال بداند، زیرا حلال دانستن حرام قطعی کفر است، و کسانی که باید (صلۀ رحم) نسبت به آن‌ها مراعات گردد، کسانی‌اند که نکاح شخص با آن‌ها از طریق نسب به طور ابد حرام است، مانند: پدر، پدرکلان، مادر، مادرکلان، برادر، برادرزاده، خواهر، خواهرزاده، کاکا، عمه، ماما، خاله.