٧- باب: كَيْفَ يُبَايِعُ الإِمَامُ النَّاسَ
باب [٧]: امام با مردم چگونه بیعت نماید
۲۲٠۶- حَديث عُبَادَةَ بْنِ الصَّامِتِ س، «بَايَعْنَا رَسُولَ اللَّهِ عَلَى السَّمْعِ وَالطَّاعَةِ تَقَدَّم وزادَ في هذِهِ الرِّوايَة: وَأَنْ نَقُومَ أَوْ نَقُولَ بِالحَقِّ حَيْثُمَا كُنَّا، لاَ نَخَافُ فِي اللَّهِ لَوْمَةَ لاَئِمٍ» [رواه البخاری: ٧۲٠٠].
۲۲٠۶- حدیث عباده بن صامت در مورد سمع و طاعت قبلا گذشت، و در این روایت آمده است که: «... و اینکه در همه حال به حق به ایستیم، و یا حق را بگوئیم، و در [بیان احکام شریعت و امر به معروف و نهی از منکر] از هیچ ملامتی نترسیم».
۲۲٠٧- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ ب، قَالَ: كُنَّا إِذَا بَايَعْنَا رَسُولَ اللَّهِ جعَلَى السَّمْعِ وَالطَّاعَةِ، يَقُولُ لَنَا: «فِيمَا اسْتَطَعْتُمْ» [رواه البخاری: ٧۲٠٧].
۲۲٠٧- از عبدالله بن عمربروایت است که گفت: وقتی که با پیامبر خدا جدر سمع و طاعت بیعت می‌کردیم، برای ما می‌گفتند که: «در چیزهای که می‌توانید» [۳۵۶].
[۳۵۶] از احکام و مسائل متعلق به این حدیث آنکه: این سخن را پیابمر خدا جروی شفقت و رحمت گفتند، زیرا اگر در وقت بیعت به چیزهای بیعت می‌کردند که در آینده قدرت انجام دادن آن را نمی‌داشتند، اگر به انجام دادن آن‌ها اقدام می‌کردند، قدرت آن را نداشتند، و اگر از انجام دادن آن‌ها خودداری می‌کردند، نقض عهد و بیعت گفته می‌شد، و در هردو صورت برای آن‌ها مشکل بود، از این جهت پیامبر خدا جاز آن‌ها به چیزهای بیعت می‌گرفتند که قدرت انجام دادن آن را داشته باشند.